Standardowe rozwiązania elementów infrastruktury rowerowej: skrzyżowania dróg rowerowych, ulice przyjazne dla rowerów

Skrzyżowanie z sygnalizacją świetlną i wydzielonymi drogami rowerowymi (pieszo - rowerowymi) wzdłuż ulic dochodzących do skrzyżowania. (UWAGA: na podanym poniżej rysunku położenie dróg rowerowych względem chodników pieszych i jezdni jest przykładowe. Projektant musi zdecydować o rzeczywistym położeniu i przebiegu dróg rowerowych ważąc czynniki takie, jak: ruch pieszy generowany przez sklepy, urzędy, inne budynki oraz przystanki lub parkingi, powiązanie z pozostałym układem dróg rowerowych lub ulic przyjaznych dla rowerzystów itp.). Przed skrzyżowaniem zawsze należy segregować ruch pieszy i rowerowy (nawet, jeśli wcześniej był mieszany, na drodze pieszo - rowerowej). Na rysunku przedstawiono dwie możliwości segregacji ruchu pieszego i rowerowego: za pomocą niskiej, gęstej zieleni nie ograniczającej widoczności (gatunki horizontalis) oraz słupków i barierek. Kluczowe kwestie to: promienie łuków na dojazdach do sygnalizacji świetlnej (minimum 4,0 m), długość obszaru akumulacji przed sygnalizacją świetlną (minimum 2,0 m), poszerzenie drogi rowerowej na łukach i przed przejazdem rowerowym przez jezdnię. Projektant powinien zbadać i uwzględnić typowe dla danej sytuacji potoki ruchu pieszego. Dobrą zasadą, nie pokazaną na rysunku, jest wyznaczanie drogi rowerowej po zewnętrznej stronie łuku w przypadku przebiegu równoległego do chodnika. W ten sposób piesi idą "na skróty" poza drogą rowerową. Możliwa jest także segregacja przy pomocy barier "nieprzekraczalnych" dla pieszych (np. klomb z niską, gęstą roślinnością w wysokiej obudowie) i wydłużenie drogi rowerowej tak, że staje się dla pieszych nieatrakcyjna jako skrót; zarazem korzystne, duże promienie łuków i stosunkowo duża prędkość projektowa "przyciągają" rowerzystów. Kliknij na rysunek poniżej, aby zobaczyć powiększenie.

Ulica przyjazna dla rowerzystów: docelowo około 90 proc. tras rowerowych w miastach to nie będą wydzielone drogi rowerowe, ale ulice ruchu mieszanego. Powinny one być w miarę możliwości przyjazne dla rowerzystów. O ile wyznaczanie pasów rowerowych nie jest konieczne, o tyle projektant powinien zadbać o kilka spraw kluczowych. Należą do nich: stały przekrój poprzeczny jezdni (czasem zdarza się, że samochody parkują tylko w ciągu dnia a w nocy ulica staje się bardzo szeroka, zachęca do bardzo szybkiej jazdy - a jednocześnie rowerzyści są zmuszani do poruszania się po jezdni zdewastowanej całodziennym postojem samochodów, po dziurach), wydzielanie z głównego pasa ruchu ewentualnych dodatkowych pasów do prawoskrętów czy jazdy na wprost zawsze po prawej stronie jezdni tak, aby rowerzysta skręcając w lewo albo jadąc na wprost nie musiał przeplatać toru ruchu z szybciej od niego jadącymi samochodami, śluza rowerowa, umożliwiająca rowerzystom oczekiwanie na zielone światło przed linia zatrzymań samochodów oraz ewakuację z tarczy skrzyżownia jako pierwsi a także płytowe progi spowalniające oraz podniesione tarcze skrzyżowań oraz minimalizacja powierzchni skrzyżowań. Podstawowe rozwiązania są widoczne na szkicu poniżej. Klikając na rysunek, zobaczysz powiększenie.

Skrzyżowanie ulic z ruchem mieszanym oraz wydzielonej drogi rowerowej: bardzo często wprowadzanie ruchu rowerowego na jezdnię na zasadach ogólnych jest znacznie mniej kolizyjne, niż budowa wydzielonych dróg rowerowych i prowadzenie przejazdów rowerowych wzdłuż przejść pieszych. Dotyczy to szczególnie obszarów uspokojonego ruchu, gdzie obowiązuje znak B-43 z wartością 30 km/godz. Przykładowe rozwiązanie pokazano poniżej. Analogiczne można zastosować w przypadku małych rond z jednym pasem ruchu (wówczas wydzielona droga rowerowa jest jednym z ramion małego ronda). Rowery poruszające się na wprost wyjeżdżające z jezdni ulicy tempo 30 nie przecinają toru jazdy samochodów skręcających w prawo (tak byłoby, gdyby wzdłuż ulicy pojawiła się wydzielona droga rowerowa i przejazd rowerowy wzdłuż przejścia pieszego):

Poprzednie części:

• Wjazdy i wyjazdy
  
• Typowe przekroje

Powrót do działu "Infrastruktura"

Opracowanie: Pracownia Edukacji Marcin Hyła

---